Soms heb je van die prachtige gesprekken met mensen die je recht in je hart raken. De afgelopen weken was er zo een voor mij. Zo inspirerend en waardevol met enorm veel voldoening.
Ik had bijzondere gesprekken met Simone. Simone werkte voorheen als financieel adviseur. Een paar jaar geleden is ze samen met haar loopbaanadviseur op zoek gegaan naar haar passie. Ze komt uit op personal coach. Mensen adviseren vond ze altijd al leuk. Ze wil niet meer alleen over cijfers en analyses praten, maar over de dingen des levens die er écht toe doen.
Ze volgt een kortstondige coachopleiding en maakt een voortvarende start. Een paar maanden later volgt de teleurstelling, ze komt moeilijk aan opdrachten, er is veel concurrentie en online en offline adverteren leidt niet snel tot nieuwe klanten.
Gaandeweg ontdekt ze dat ze teleurgesteld raakt doordat bepaalde behoeftes in haar nieuwe baan onvervuld blijven. Namelijk de dingen die vroeger zo gewoon waren, zoals even een overleg en een praatje met een collega-, en samen koffie drinken bij de koffieautomaat. Daarnaast voelt ze steeds meer de financiële druk.
Simone ontdekt, dat ze destijds uit ontevredenheid, de hectiek en de waan van de dag, de focus eenzijdig op haar passie heeft gericht. Maar dat bracht haar uiteindelijk geen werkplezier. Het bracht haar een soort van kortstondig werkgeluk.
Er volgt een traject van individuele gesprekken, afwisselend wandelend in de natuur. Hierdoor komt ze ‘letterlijk en figuurlijk’ in beweging. Ze onderzoekt, reflecteert, stoot haar neus meerdere malen en stelt haar koers bij. Simone ervaart het als een fysieke, mentale en innerlijke reset. Reflecteren en onderzoeken zowel intern als extern.
Of haar ommekeer onverwacht was, dat weet ik niet. Ergens diep van binnen was dat kleine vlammetje er altijd al. Ze voelde al jaren de drang om iets anders te gaan doen. En misschien was er gewoon een extra vonk nodig om dat vlammetje te transformeren tot een knetterend haardvuur. Die aanleiding was er in de vorm van een burn-out. Voor haar was dat het moment om dingen anders te gaan doen. Maar eigenlijk had ze al veel eerder reflecterend en onderzoekend naar de situatie moeten kijken.
Simone belde vorige week, ze werkt als life coach bij de sportbond. Ze is dolgelukkig. Ze doet ademhalingsoefeningen en mediteert om de dag. Om even het hoofd leeg te maken, de rust te vinden om na te denken over hoe de dag is verlopen en wat er moet gebeuren om die rust vast te houden. Uitgebreider denkt ze over deze dingen na op vakantie. Of het een lange wandeling is langs het water of in de natuur, of een vakantie om op een speciale plek uit te komen, reflectie is er altijd.
Hoe gek het ook klinkt? Reflectie en onderzoeken begint vaak pas als we op de bodem zitten. Veel mensen doen dingen omdat andere mensen denken dat dat goed voor ze is. Ze kiezen een studie of vervolgopleiding omdat hun ouders zeggen dat deze geschikt is. Ze hebben een baan dat volgens vrienden écht een baan is die bij hen past. Of kiezen in woelige tijden, vanuit onvrede en in alle hectiek, waar ze later spijt van krijgen.
Het roer gaat bij velen pas echt om als er iets mis gaat, bij verlies, een scheiding, als een relatie eindigt, bij ontslag of een burn-out. Waarom moeten we eerst de bodem bereikt hebben, voor dat er verandering mogelijk is?
Hoe beleef jij jouw werkleven? Ga jij tot de bodem of pak jij het roer nu in handen
Zie de workshop “Talenten en Werkgeluk” voor meer informatie hoe jij zelf het roer in handen kan pakken.
Joke Thoonen
