“Droom je dromen groot genoeg; ze worden steeds kleiner, totdat ze op aarde geland zijn”
Wil jij doen waar je hart naar uitgaat? Weet jij wat jou uniek maakt? Ik had gisteren een gesprek met mijn nichtje. Als ze later groot was, wilde ze prinses worden, zo vertelde ze. Haar vriendinnetjes werden zangeres en stewardess. En haar vriendjes uit de klas profvoetballer… Waarvan droomde jij als kind? Weet je dat nog? Als kind dacht je dat je alles kon worden. Je was onbevangen en onbegrensd. Wat nou overtuigingen en beperkingen? Die had je toch immers niet?
En toen brak er een spaak in het wiel. Weet je hoe? Je wordt puur geboren. Maar omgevingsfactoren leggen je van alles op. Er wordt een heleboel van je verwacht. Je gaat je aanpassen aan ‘hoe het hoort’. Je neemt allerlei waarden, normen, overtuigingen en oordelen over van anderen. Zo kom je steeds verder van je puurheid af te staan.
Door onze manier van denken, opvoeding, scholing en cultuur wordt de nadruk gelegd op de dingen die niet goed gaan, of die we niet goed kunnen. Het werken aan minder sterke punten zit diep in onze cultuur. Dit kost veel inspanning en energie. In de praktijk zie je dat kinderen vanaf hun geboorte bepaalde belangstelling en interesses hebben. Er is veel te winnen wanneer je je talenten leert kennen en leert te gebruiken.
Goedkeuring van buitenaf begint al heel vroeg. Kijk eens naar de tekening die je maakte op vierjarige leeftijd! Je ouders zeiden dat je een mooie tekening had gemaakt. Het ingewikkelde is dat we dat blijven doen. De kindertekening voor je ouders gaat eigenlijk nooit meer weg. Hooguit verandert hij wat van vorm. Er werd je verteld dat er een grens was aan wat je kon worden. Ondanks dat, zou je toch een heel leuk leven kunnen leiden, als je maar hard werkte. Je dromen vervaagden…
Ik wilde heel graag naar de sportacademie, iets sportiefs doen. Want ik sportte zo graag. Ik was een echt buitenkind, was altijd in de buitenlucht. In het groene landschap voelde ik me vrij en vrolijk. Ik zou sportlerares worden. Maar dat ging helaas niet door; het onderwijs had het laatste woord. Toen vervloog mijn laatste hoop op een leven waarin ik mijn sportiviteit kon uiten. Dus ging ik iets doen wat ik minder leuk vond. Er bleef iets knagen. Ik voelde dat er veel meer in me zat. Maar ja, wie was ik om mijn dromen na te jagen? Wat was dan mijn talent en had ik dan zoveel talent?
Herken JIJ je in dit verhaal? Al is het maar een deel ervan? Zou jij de moed willen hebben om te ontdekken wat je nu echt heel gaaf vindt om te doen? Werk waar je ooit van droomde? Zou je het lef willen hebben om echt helemaal voor jezelf te kiezen? Ook jij hebt een aangeboren talent. Ook jij hebt de wereld iets te bieden wat niemand anders heeft. Grote kans dat het iets is wat jij heel gewoon vindt en wat voor jou een tweede natuur is. Laat zien wie je bent.
